افسوس که یار رفت و عشقش در دل ماند :(

افسوس...

که یار رفت،

و خاطره‌ی نگاهش در تار و پود جان تنید.

عشقش ماند،

چون شمعی خاموش‌نشدنی در شب‌های سرد تنهایی.

دل، هزار بار به جاده‌ها دوید،

اما او نماند،

صدایش در سکوت گم شد،

و عطرش در باد پراکنده.

چه غریب است این دلتنگی،

وقتی دست‌هایت خالی‌ست،

اما قلبت، از حضورش سرشار.

افسوس...

که او رفت،

اما رد پای عشقش

هرگز از دل، پاک نشد.

کاش میدونستی چقدر دوست دارم...:(

چقدر زیباست وقتی کلمات در دلِ سکوت می‌نشینند و قلب، زبانِ روح می‌شود. این‌که "دوست داشتن" را نه با صدا، بلکه با حضور و نگاه بتوان حس کرد...

کاش می‌دانستی، میان تمام نبودن‌ها، میان تمام فاصله‌ها، میان تمام سکوت‌ها، این دل هنوز به یاد تو می‌تپد.

گاهی کلمات برای گفتن کافی نیستند. کاش بدانی، دوست داشتنت، چیزی فراتر از حرف‌هاست؛ چیزی شبیه به نسیمی که بی‌صدا نوازش می‌کند، شبیه به بارانی که زمین را بی‌منت زنده می‌کند.

کاش می‌دانستی، این دل، هنوز هم هر روز به تو فکر می‌کند، هر لحظه هوای تو را دارد. کاش بدانی، نبودنت هزار بار مرا شکسته، اما دوست داشتنت، هزار بار مرا ساخته است...

کاش می‌دانستی. ❤️