خاطره‌ای از عروسی در دهه ۶۰

اون روزا عروسی‌ها مثل حالا پر زرق‌وبرق نبود، ولی یه صفای خاصی داشت. یادمه عروسی دخترعمه‌ام تو حیاط بزرگ خونه‌شون برگزار شد. خبری از تالارهای شیک و دسته‌گل‌های آنچنانی نبود، اما همه با دل و جون کمک می‌کردن که جشن باشکوه برگزار بشه.

عمه و زن‌های فامیل از صبح تو آشپزخونه مشغول پختن قورمه‌سبزی و کشیدن برنج بودن. سفره‌ی عقد، ساده اما قشنگ بود؛ یه آینه‌ی قدیمی، یه جلد قرآن و نقل و نبات‌هایی که خودمون با زرورق پیچیده بودیم. داماد با یه کت‌وشلوار دوختِ خیابون جمهوری و کفش‌های واکس‌زده، با ذوق کنار عروس نشسته بود.

اما اوج ماجرا وقتی بود که برق قطع شد! همه تو حیاط نشسته بودن و یه‌دفعه چراغ‌ها خاموش شد. حالا فکر کن وسط خوندن آواز، خواننده با تعجب میکروفون به دست مونده بود. ولی خب، این دهه ۶۰ بود، مردم با کمترین چیزها هم شادی می‌کردن. چند نفر سریع فانوس و چراغ گردسوز آوردن، چند نفر هم با ضبط‌صوتی که با باتری کار می‌کرد، مجلس رو گرم نگه داشتن. در نهایت، همه با خنده و شادی تا آخر شب پایکوبی کردن و این خاطره شد یکی از ماندگارترین عروسی‌های فامیل!

دانلود آهنگ معروف سامان بنام شمعدونی

اگه تو از پیشم بری؛ سر به بیابون میزارم!

هرچی گل شقایقه، رو خاکِ مجنون میزارم

اگه تو از پیشم بری…

من خودمو گم میکنم!

یه عمر تو رو شرمنده ی حرفای مردم میکنم…

اگه تو از پیشم بری شمعدونیا دق میکنن!

شکایت عشقِ تورو به مرغ عاشق میکنن

اگه تو از پیشم بری…

پنجرمون بسته میشه

یه دل با صدتا آرزو؛ از زندگی خسته میشه!

 دانلود آهنگ شمعدونی سامان

اگه بری؛ همه میگن عشق من و تو هوسه!

بیا بمون نشون بدیم، که عشق ما مقدسه…

اگه بری میگن دیدی این آخر و عاقبتش؟!

حالا بیا درستش کن!

به کی بگیم صداقتش؟

اگه تو از پیشم بری شمعدونیا دق میکنن!

شکایت عشقِ تورو به مرغ عاشق میکنن

اگه تو از پیشم بری…

پنجرمون بسته میشه

یه دل با صدتا آرزو؛ از زندگی خسته میشه!

اهنگ امبولانسی جدید

اهنگ های آمبولانسی جدیدhttps://musicsweb.ir/content/34342/

اهنگ علیرضا طلیسچی دل

اهنگ علیرضا طلیسچی دل

متن اهنگ:

دوسش دارم از دور و اون نمیدونه

همه یه راز دارم و راز من اونه

خودم میخوام بگم دلم نمیتونه نمیتونه

همین که جاشو توی شهر سراغ دارم

دانلود بروز ترین اهنگ های ایرانی

هنوزم عکسشو توی اتاق دارم

نیازی نیست کسی بهش حس منو بفهمونه

تموم دلم دلم دلم تویی تو قلب من بزرگ شدی

ولی خودت خبر نداری ...

امون از شبا شبا شبایی که تو فکرتم و تاریکه

منم تویی و اشک جاری ولی خودت خبر نداری

خودم که نه دلم باهات صمیمیه خودش نمیدونه ولی قدیمیه

از اون علاقه های خوب که با چشات نبینیه

همیشه تو دلم باهاش قرار دارم

دوسم نداره داره من چیکار دارم

من از دلم برای اون همیشه انتظار دارم

عشق، الهام‌بخش جاودانه‌ی جان

عشق، آن احساس ناب و بی‌همتایی است که جان را روشن می‌کند و به روح معنا می‌بخشد. عشقی که از دل می‌جوشد، مانند چشمه‌ای زلال، سرشار از لطافت و پاکی است. گاه چون شعله‌ای سوزان، قلب را در آتش شوق می‌افکند و گاه مانند نسیمی ملایم، روح را نوازش می‌دهد.

در طول تاریخ، عشق همواره مایه‌ی الهام شاعران و نویسندگان بوده است. از عشق زمینی تا عشق آسمانی، از عشق به معشوق تا عشق به پروردگار، همگی از جلوه‌های این احساس بی‌انتها هستند.

شعری از حافظ:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

شعری از مولانا:

عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست

تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست

عشق، راز آفرینش و گوهر هستی است؛ نیرویی که جهان را به حرکت درمی‌آورد و انسان را به والاترین جایگاه خود می‌رساند.